Ισπανία
Η ισπανία έχει έκταση 505.000 τ.χλμ. και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής χερσονήσου. Συνορεύει με την Γαλλία και την Πορτογαλία και βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Περιλαμβάνει επίσης τα αρχιπελάγη των Βαλεαρίδων νήσων και των Καναρίων νήσων καθώς και δύο πόλεις στα απέναντι παράλια της Αφρικής: την Θέουτα (Ceuta) και την Μελίλια (Melilla). Με υψηλότερα βουνά τα Πυρηναία, την Σιέρα Νεβάδα, το Τέϊδε στην Τενερίφη… Με απέραντα οροπέδια όπως της Καστίλης, της Μάντσας…
Με εύφορες πεδιάδες που διασχίζουν τα μεγάλα ποτάμια της χώρας: ο Έβρο, ο Ταγός, ο Γουαδιάνα, ο Γουαδαλκιβίρ… Συναρμολογείται το μορφολογικό παζλ της Ισπανίας γεμάτο αντιθέσεις και διαφορές.
Ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 40 περ. εκατομμύρια κατοίκους. Επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η Ισπανική ταυτόχρονα όμως χρησιμοποιούνται επίσημα και η Καταλανική, η Βασκική και η γλώσσα της Γαλικίας στις ανάλογες αυτόνομες επαρχίες. Το σύνταγμα της Ισπανίας αναφέρει ότι είναι λαϊκό κράτος, όμως οι περισσότεροι Ισπανοί ασπάζονται την καθολική Χριστιανική θρησκεία.
Το πολίτευμα είναι Συνταγματική Βουλευτική Μοναρχία. Το Ισπανικό σύνταγμα του 1978 θέλησε να αναγνωρίσει την δυνατή προσωπικότητα των διαφόρων περιοχών της Ισπανίας. Αυτές είναι τοπικές αυτοδιοικήσεις με πολύ σημαντικές και σπουδαίες αρμοδιότητες. Έτσι σήμερα η Ισπανία χωρίζεται σε δεκαεπτά αυτόνομες επαρχίες και κάθε μια από αυτές έχει το δικό της τοπικό Κοινοβούλιο και τον δικό της κυβερνήτη που εκλέγονται από τον λαό.
Στην Μαδρίτη (πρωτεύουσα της χώρας) εδρεύουν η Συνέλευση των Βουλευτών, που αποτελείται από 350 εκπροσώπους που εκλέγονται με καθολική αναλογική ψηφοφορία σε όλη την Ισπανία. Και η Γερουσία η Ανω Βουλή που αποτελείται από 225 γερουσιαστές που εκλέγονται με το πλειοψηφικό σύστημα σε κάθε μία από τις επαρχίες. Τα δύο αυτά σώματα ασκούν την νομοθετική εξουσία σε εθνικό επίπεδο.
Γενικές Πληροφορίες
Διαβάστε τις βασικότερες πληροφορίες για την Ισπανία!!
Ιστορία
Η Ισπανία μοιράζεται μεγάλο μέρος της ιστορίας της με την Πορτογαλία, την Ανδόρρα και τη νότια Γαλλία. Κατά την αρχαιότητα στην περιοχή έζησαν διάφοροι λαοί, όπως οι Ίβηρες και οι Κέλτες, οι οποίοι αφομοιώθηκαν από τους Ρωμαίους μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση. Τη ρωμαϊκή Ιβηρία διαδέχθηκαν διάφορες κρατικές οντότητες, σημαντικότερη των οποίων υπήρξε το Βησιγοτθικό Βασίλειο. Η μουσουλμανική κατάκτηση της Ιβηρικής άλλαξε ριζικά το χαρακτήρα των Ισπανογότθων, εντάσσοντας την Ιβηρική χερσόνησο στο μουσουλμανικό κόσμο.
Παρά ταύτα, εδαφικά η σημερινή Ισπανία είναι απόγονος των δύο εκ των τριών κύριων μεσαιωνικών χριστιανικών κρατών της Ιβηρικής, των στεμμάτων της Καστίλης και της Αραγωνίας. Παρότι η προσωρινή προσωπική ένωση των Καθολικών Μοναρχών, Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας και Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλλης, πολλάκις θεωρείται ότι έθεσε τις βάσεις για το σημερινό κράτος, στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτε άλλο πέραν του να τα εντάξει στο ευρύτερο πλαίσιο της Καθολικής Μοναρχίας του εγγονού τους, αυτοκράτορα Κάρολου Ε΄. Ο διάδοχός του, Φίλιππος Β΄, κληρονόμησε τα εδάφη της λεγόμενης και Ισπανικής Μοναρχίας που περιορίστηκαν στην Ιβηρική και την Αμερική μόλις το 1714 μετά τον πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής. Αντίθετα, μόνο μετά τον πόλεμο εναντίον της ναπολεόντειας κατοχής (1818-1814), την ψήφιση του πρώτου συντάγματος και τη σταδιακή εισαγωγή του φιλελεύθερισμού η Ισπανία ξεκίνησε να θεωρείται, προσωρινά, ένα συγκεντρωτικό έθνος-κράτος.
Αυτή την ιδέα την αμφισβήτησαν οι περιφερειακοί εθνικισμοί που ιδιαίτερα μετά την απώλεια των τελευταίων αμερικανικών κτήσεων με τον Ισπανοαμερικανικό πόλεμο του 1898, άρχισαν να διεκδικούν την αυτονόμηση ή και ανεξαρτητοποίηση ιστορικών περιοχών που για τους ίδιους αποτελούν ξεχωριστά από την Ισπανία έθνη όπως η Καταλωνία ή η Χώρα των Βάσκων. Παράλληλα, οι κοινωνικές εντάσεις της ίδιας εποχής και οι εμφύλιες διαμάχες μεταξύ των υποστηρικτών δύο διαφορετικών προτύπων διακυβέρνησης και ιδεολογίας που εκφράστηκαν ήδη από τον Πρώτο Καρλικό Πόλεμο, κατέληξαν στον καταστροφικό Ισπανικό Εμφύλιο που έφερε στην εξουσία τον στρατηγό Φρανθίσκο Φράνκο. Τη δικτατορία που επέβαλε ο εθνικιστής στρατηγός, που μεταξύ 1939 και 1975 απομόνωσε τη χώρα, διαδέχθηκε η Μετάβαση στη δημοκρατία. Το νέο πρότυπο διακυβέρνησης, γνωστό και ως το Καθεστώς των Αυτονομιών, είδε την Ισπανία να μεταμορφώνεται σε ένα εκ των πραγμάτων ομοσπονδιακό κράτος με αυξημένες αρμοδιότητες στις περιφέρειες.
Leave a Reply
Do you have some comments or questions for us? We’d love to hear from you! Don’t be shy! Feel free to drop us a message!